Ο Ελληνικός πληθυσμός ελαττώνεται ταχέως εξ αιτίας της υπογεννητικότητας και της μαζικής φυγής των νέων Ελλήνων (κάτω των 45 ετών) στο εξωτερικό. Στην 7ετία της ευρω-κρίσεως υπολογίζεται ότι 500.000 άτομα έφυγαν από την Ελλάδα , 170.000 μόνο το 2017, και το πληθυσμιακό κενό καλύπτουν εισρέοντες εκ Τουρκίας λαθρομετανάστες και οι γεννήσεις μουσουλμάνων στην Ελλάδα.
Εάν συνεχισθεί η αποτρόπαια αλλά φευκτή πορεία του Ελληνικού πληθυσμού, σε τριάντα χρόνια θα αριθμεί τα 7 εκατομμύρια: 35% οι γέροντες, 800.000 τα παιδιά και 3 εκατομμύρια οι εργαζόμενοι χαμηλόμισθοι μουσουλμάνοι.
Τούτο, όμως, θα σημάνει και το τέλος του Ελληνισμού, που έδρασε εκπολιτιστικώς επί 6.000 χρόνια στη γωνιά αυτή της Γης.
Η συνεχής υποχώρηση της αναλογίας γεννήσεων των Ελλήνων αποδίδεται στην μείωση του εθνικού εισοδήματος κατά 30%, στο κλείσιμο 200.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην έξοδο των νέων από την χώρα. Αιτία η βαρεία φορολογία , τα Κάπιταλ Κοντρόλς και τα περιοριστικά μέτρα της ρευστότητος. Τα διαρρέοντα στην ΕΕ "πρωτογενή πλεονάσματα" 7 δις ευρώ ετησίως προκαλούν κάμψη της Ελληνικής παραγωγής, πολύ πιο κάτω της δυνητικής "πλήρους απασχολήσεως". Αφ’ ότου η χώρα υιοθέτησε το ευρώ ως νόμισμα, το 2002, έχασε σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, με αποτέλεσμα την άνοδο της ανεργίας. Εν τούτοις, η πτώση της απασχολήσεως στην Ελλάδα δεν υπήρξε αποτέλεσμα μόνον των Μνημονίων Λιτότητος που επέβαλε το ΔΝΤ τα έτη 2010-2017, αλλά και της εντάξεως της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981. Ολόκληροι κλάδοι της Ελληνικής παραγωγής συρρικνώθησαν, όπως η καπνοπαραγωγή, η αλιεία, τα ναυπηγεία, η μεταλλουργία, η κτηνοτροφία, ενώ ο τουρισμός κατέστη "μονοκαλλιέργεια", με φθίνουσα μάλιστα απόδοση.
Να είναι όλα αυτά τυχαία, αποτέλεσμα της αβελτηρίας των μεταπολιτευτών που υπερχρέωσαν την χώρα, ή μήπως μία παλαιά συνωμοσία διά την μεταβολή της χώρας σε τόπο "παραθερισμού των Αρίων";
