Ο εγκέφαλος του Ναι

Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες και ζητήματα που προκαλούν αντιπαραθέσεις, όπως το διάβασμα, ο χρόνος μπροστά στην οθόνη, οι διατροφικές επιλογές και η ώρα για ύπνο, τα παιδιά συχνά ξεσπούν με εκδραματίσεις ή κλείνονται στον εαυτό τους, κι έτσι συμπεριφέρονται με αντιδραστικότητα αντί με δεκτικότητα. Αυτό αποκαλούν οι δύο ευπώλητοι συγγραφείς των New York Times Daniel J. Siegel και Tina Payne Bryson αντίδραση του Εγκεφάλου του Όχι. Τα παιδιά μας, όμως, μπορούν να διδαχτούν να προσεγγίζουν τη ζωή με ανοιχτό πνεύμα και περιέργεια. Οι γονείς μπορούν να ενισχύσουν την ικανότητα των παιδιών τους να λένε ναι στον κόσμο και να καλωσορίζουν όλα όσα έχει να τους προσφέρει η ζωή, ακόμα και σε δύσκολες στιγμές. Αυτό σημαίνει να καλλιεργούμε τον Εγκέφαλο του Ναι. Όταν τα παιδιά λειτουργούν από τη θέση του Εγκεφάλου του Ναι, είναι πιο πρόθυμα να διακινδυνεύσουν και να εξερευνήσουν. Είναι πιο περίεργα και δημιουργικά, ανησυχούν λιγότερο ότι θα κάνουν λάθη. Είναι καλύτερα στις σχέσεις τους και πιο ευέλικτα και ψυχικώς ανθεκτικά μπροστά σε αντιξοότητες και έντονα συναισθήματα. Λειτουργούν με οδηγό τους μια σαφή, εσωτερική πυξίδα που κατευθύνει τις αποφάσεις τους και τον τρόπο που συμπεριφέρονται απέναντι στους άλλους. Καθοδηγούμενα από τον Εγκέφαλο του Ναι, γίνονται πιο ανοιχτά, πιο δημιουργικά και αποκτούν μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα.