Οι εργασίες του Συνεδρίου κυκλοφόρησαν στο βιβλίο το 1997, στις Εκδόσεις Παπαζήση. Σήμερα, 20 χρόνια αργότερα πολλά έχουν αλλάξει εκτός από τα «ελληνικά παράδοξα» που γεωμετρικά έχουν αυξηθεί. Η μεγάλη οικονομική κρίση, η εμπειρία των ολυμπιακών, η μετάλλαξη της κρίσης από αμιγώς οικονομική σε αξιακή, μας έχουν κάνει να αναθεωρήσουμε κατεστημένες απόψεις και παγιωμένες αντιλήψεις δεκαετιών. Όπως λέει η κυρία Αγγελοπούλου «ενώ οι Έλληνες ως άτομα ανοιγόμαστε και ανοίγουμε διαρκώς νέους ορίζοντες στον κόσμο, ενώ διαπρέπουμε στην οικονομία, στην επιστήμη, στις τέχνες και στη δημόσια ζωή, την ίδια στιγμή η Ελλάδα μένει πίσω». Άραγε αυτό οφείλεται στην επικράτηση του «ατομικού» έναντι του «συλλογικού» που αποτελεί διαχρονικό γνώρισμα του ελληνικού έθνους και επανέρχεται άλλοτε ως κατάρα και ενίοτε ως ευλογία; ή μήπως αποτελεί γνώρισμα μιας κοινωνίας που μεταλλάσσεται μέσα από μια διαδικασία ωρίμανσης και προσαρμογής στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι; Αυτή την πραγματικότητα – και τις δυνατότητες να την ξεπεράσουμ – εξετάζει το «Ξαναδιαβάζοντας το Ελληνικό Παράδοξο» είκοσι χρόνια μετά την 1η έκδοση και πιο επίκαιρο από ποτέ.